Engelen

Het Hebreeuws en Grieks woord is in het Nederlands vertaald met: bode, afgezant. Soms wordt het gebruikt voor mensen. De naam van Maléachi de laatste profeet van het Oude Testament betekent: Mijn bode of Mijn gezant. Ook de voorgangers van de gemeente van Klein Azië worden in het laatste Bijbelboek de Openbaring aan Johannes niet alleen sterren, maar ook engelen genoemd. Vaker is de naam engel in Gods Woord echter een aanduiding van de hemelse wezens, die tegelijkertijd met de hemel zijn geschapen.

Engelen zijn geestelijke wezens. Ze hebben wel een ziel, maar geen lichaam. Ze zijn geschapen om God te dienen. Duivelen zijn ook engelen geweest. Zij wilden echter God niet langer dienen. Ze zijn in de hemel in verzet gekomen tegen God. Ze wisten hun plaats niet meer en zo zijn ze ook hun plaats in de hemel verloren en duivelen geworden.

De vele overgebleven Engelen dienen echter God, maar ook de mens. Ze zijn er in het bijzonder om Gods kinderen te beschermen. Soms zijn engelen in menselijke gedaante verschenen. Denk aan Abraham als de dag heet is geworden en als daar drie mannen voor hem staan. Het zijn drie engelen. Eén van hen is een ongeschapen engel, dat is de Heere Jezus Zelf. Hij wordt daarom in het Oude Testament ook wel genoemd: ‘de Engel van Gods aangezicht’ of ‘de Engel des HEEREN’ of ‘de Engel des verbonds’.

Er is in de engelenwereld ook een heilige rangorde. God is een God van orde en dat is in de engelenwereld te merken. Zo zijn er twee met name bekende aartsengelen: Michaël en Gabriël zijn hemelse boodschappers. Er zijn cherubijnen, dat zijn in het bijzonder de bewakers van Gods gerechtigheid. Wij treffen hen aan bij de ingang van de hof van Eden. Nadat de mens is gevallen bewaken zij met een vlammig zwaard de weg naar de boom des levens. Wij treffen ze ook aan op de gordijnen in de tabernakel en de tempel en ze vormen ook één geheel met het verzoendeksel van de ark des verbonds.