De naam HEERE is de verbondsnaam. In het Hebreeuws staat daar Jehova of Jahwe. Hoe die naam van God precies geschreven werd is ons niet bekend. Onze Statenvertalers hebben besloten dat als ze die naam van God tegenkwamen, dat ze die dan met kapitale letters (hoofdletters) zouden weergeven. Vandaar dat er in onze Bijbel allemaal hoofdletters staan als het over die naam van God gaat. Met deze naam heeft God Zichzelf aan Mozes bekendgemaakt in de brandende braambos. Het is de meest heerlijke naam van God.
Voor die tijd was die naam van God ook al in gebruik. In Gen. 2 werd die naam al gebruikt in verbinding met de naam God. Aan Mozes heeft de Heere echter de rijke betekenis van die naam bekendgemaakt. Die naam betekent: Ik zal zijn, Die Ik zijn zal! (Ex. 3:14). Dat betekent dat God de Onveranderlijke is. Wat er ook verandert, Hij verandert niet God is onveranderlijk. Als God zou veranderen dan zou Hij vanaf datzelfde moment geen HEERE meer zijn. En nu heeft God Zichzelf lief. Hij handhaaft Zichzelf. Hij is almachtig en toch kan Hij niets doen dat tegen Zijn eigen Wezen ingaat. Nooit zal God Zichzelf verloochenen.
De naam HEERE is de Verbondsnaam van God. Met die naam heeft Hij Zichzelf aan Zijn volk verbonden. Hij zal die Naam nooit verloochenen. Hij handhaaft Zichzelf en daarom blijft Hij de Getrouwe tot in alle eeuwigheid.
De naam HEERE laat zien dat God, God is. Hij blijft altijd dezelfde. Mensen, situaties en jaargetijden veranderen, maar God veranderd nooit.