Hel

In het Oude Testament wordt het woord ‘sheol’ gebruikt als de verblijfplaats van de doden. Het is het rijk van de dood dat lijnrecht tegenover het leven staat. Het is de plaats van het eeuwig verderf.

Het woord wordt in het Oude Testament ook gebruikt voor de plaats waar de goddelozen eeuwig zullen verblijven. Onze Statenvertalers vertalen het woord ‘sheol’ soms door ‘graf’ en soms door ‘hel’. Het Oude Testament laat ons de ‘sheol’ zien als een plaats waar de onbekeerde zondaars eens zullen komen; de plaats die wij ‘hel’ noemen.

Het woord ‘sheol’ wordt in het Nieuwe Testament vervangen door ‘hades’. Dat woord ziet eveneens op de dood , het dodenrijk en het graf. Ook hier geven onze Statenvertalers de ene keer het woord ‘hades’ weer door ‘graf’ en een volgende keer door ‘hel’. In het Nieuwe Testament komen wij ook het woord ‘gehenna’ tegen. Het woord ‘gehenna’ is afgeleid van ‘het dal van Hinnom’, dat is de naam die gegeven is door de godvruchtige koning Josia aan dit dal in de onmiddellijke nabijheid van Jeruzalem. Voor die tijd werden er in dit dal kinderoffers gebracht aan de Moloch. Het werd in het Nieuwe Testament gebruikt voor de plaats waar de goddelozen de straf ontvangen van de eeuwige dood.

De hel is de plaats waar wij eeuwig Gods toorn tegen de zonde zullen moeten dragen zonder die ooit te kunnen doordragen. Daarom spreken wij over het eeuwig straflijden in de hel.